Soulart: het verhaal
Met een muziekje op de achtergrond, werkt Elia haar planetenmobiel af. Vandaag is immers de dag van haar spreekbeurt, en ze heeft zichzelf overtroffen met een creatieve pitch over ruimtereizen, een onderwerp waar Elia helemaal weg van is. Op school aangekomen, voelt Elia haar hartslag sneller gaan bij de gedachte aan haar presentatie. De klas is gevuld met nerveuze energie. Terwijl de andere klasgenoten hun pitch geven, trekt Elia’s mobiel van planeten de aandacht, maar niet op de manier die ze had gehoopt. Een paar gemene opmerkingen worden gefluisterd, een paar lachjes onderdrukt, en Elia voelt haar zelfvertrouwen langzaam afbrokkelen.
Na de les, wanneer Elia naar buiten rent, blijven enkele pesters achter in de klas om Elia’s mobiel te vernielen. De rode lavaplaneet belandt in de emmer water naast het bord, versteent en barst. Elia’s mooie snoepplaneet wordt vol grafitti gespoten. De paradijsplaneet krijgt een brandblusapparaat over zich heen zodat het warme water niet langer vloeibaar blijft, maar verandert in ijs. En de ondersteboven-waterwereld wordt kapotgestoken met een schaar, zodat de planeet vol gaten komt te zitten. Na de speeltijd komt Elia opnieuw de klas binnen en ontdekt haar stukgeslagen mobiel. Haar hart vult zich met verdriet. Met trillende handen verzamelt ze de restanten van haar vernielde mobiel, haar droom verbrijzeld als de gebroken stukken die ze in haar handen houdt.
Thuisgekomen, laat Elia haar tranen de vrije loop, terwijl ze uit frustratie haar ruimtebezittingen stuk maakt. Ze wil alleen maar een ruimtevaarder zijn. Haar schetsboek, eens een bron van vreugde en inspiratie, wordt verscheurd door haar wanhoop, de kleurrijke pagina’s worden een verzameling van verscheurde dromen. Elia gooit al haar ruimteknuffels van de kast en gaat op haar bed liggen. Al snikkend valt ze in slaap.
Maar in haar diepste moment van wanhoop wordt ze plotseling uit haar sombere gedachten getrokken door een onverwachte stem die haar naam roept. Verbaasd kijkt ze op en ontdekt ze dat ze niet langer in haar vertrouwde slaapkamer is, maar aan boord van een glinsterend ruimteschip dat haar meevoert op een onbekend avontuur door het heelal. Met haar schetsboek als kompas en haar dromen als brandstof, begint Elia aan een reis door de ruimte die haar leven voorgoed zal veranderen. Haar missie is duidelijk: de vier planeten terug herstellen met de hulp van haar tot leven gekomen ruimteknuffels!
Aangekomen op de eerste planeet, ziet Elia de stroken en snippers van haar verscheurde schetsboek ronddwarrelen. Met de hulp van de lokale ruimtewezentjes vangt ze de snippers, plakt ze terug aan elkaar en vindt zo de oplossing om de planeet te herstellen: de zonnefiguurtjes dichterbij brengen. Eens dat gebeurd is, kan de versteende magma opnieuw stromen en laait het vuur opnieuw op. Tijd voor een hot stuff party!
De snoepplaneet is donker. Omwille van de graffiti is ze namelijk helemaal verduisterd. Gelukkig kan je dankzij enkele vleervliegjes toch nog iets zien. Is het haar verbeelding of bewegen die grafitti figuurtjes nu? Het is duidelijk: hier moet gepoetst worden. Iedereen helpt mee om de verf op te kuisen - inclusief die gekke rups en schattige spinnetjes. Alleen die irritante muskieten zitten de hele tijd in de weg. Gelukkig weet de knuffel raad. Met haar lampje lokt ze de muggen in het paarse licht en worden ze uitgeschakeld. Elia steekt alle lichten aan en er kan opnieuw gefeest worden.
De nu grijze en kille Paradijswereld staat vol ijskristallen. Wanneer Elia het verijsde hart van de planeet aanraakt, ondooit het hart. Meer nog, het hart werkt als een prisma, ontdooit het water en kleurt de lucht blauw! Nieuwsgierig, neemt Elia het hart van de sokkel. Maar plots steekt een windhoos op die het hart meeneemt. Hey, daar vliegen trouwens ook bladen uit het verscheurde schetsboek rond! Snel bij elkaar blazen, zodat het hart weer op z’n plaats komt en de bladeren kunnen opgeraapt worden. Ja, het werkt! Dankzij het prisma, verschijnt er nu ook terug de groene kleur. Gras wordt weer groen en de planten beginen te bloeien. Wanneer Elia beseft dat ze door haar emoties te erkennen, de planeet kan ontdooien is ze zo blij dat op slag alle andere kleuren verschijnen. De planeet is gered!
Op de ondersteboven-waterplaneet drijven er vellen papier uit Elia’s schetsboek op het water. Op één van die bladen staat trouwens de oplossing om de kraters van de planeet te dichten; papieren proppen. Zelfs het zeewier helpt mee om de gaten te vullen. Maar wacht, de druk loopt op! De propellers van Elia’s ruimteschip springen uit elkaar. Wat nu gedaan? Elia probeert radeloos de onderdelen in elkaar te zetten - als bij een IKEA-handleiding - maar dat brengt niets op. Ze herinnert zich nochtans dat ze dit had getekend. Gelukkig vinden haar knuffels de originele handleiding. Alle onderdelen worden terug gemonteerd.
En Elia kan terug naar huis. Naar huis...?
Elia wordt wakker. Was dit slechts een droom? Mmm, maar toch voelt ze zich niet meer hetzelfde. Het verdriet en de frustratie zijn weg. Ze voelt zich moedig, vastberaden en enthousiast!
Met haar knuffels in de armen, rent ze naar school en met haar hoofd omhoog staat Elia voor de klas. Terwijl ze de laatste woorden van haar presentatie uitspreekt, weet Elia dat haar reis door de ruimte slechts het begin was van een ongelooflijk avontuur. Ze is vastbesloten om haar werkelijkheid te dromen, en haar dromen werkelijkheid te maken.